Ks. Stanisław Skulski urodził się 13 V 1836 r. w Koprzywnicy, w rodzinie mieszczańskiej, jako syn Szczepana i Antoniny z Bierkowskich. W latach 1847–1853 ukończył Wyższą szkołę realną w Kielcach. Następnie wstąpił do Seminarium Duchownego w Kielcach (1853–1857), skąd wysłano go do Akademii Duchownej w Warszawie, gdzie po odbyciu studiów w latach 1857–1861 uzyskał stopień kandydata teologii65. Świecenia kapłańskie otrzymał 29 VI 1859 r. w Warszawie z rąk bpa Henryka Platera, sufragana łowickiego. Po studiach pracował w diecezji kielecko-krakowskiej w Miechowie (1861–1862), a następnie przy dawnej kolegiacie w Kielcach (1862–1854). W marcu 1864 r. został przez Moskali aresztowany za głoszenie kazań patriotycznych i zesłany bezterminowo na Syberię, gdzie przebywał w wielu miejscach, chyba najdłużej w Birsku. Kiedy w 1871 r. pozwolono mu na miejsce zesłania wybrać sobie inne miejsce w Rosji, wybrał Kurlandię i zamieszkał w Mitawie, gdzie spotkał się z bpem A. Bereśniewiczem, także zesłańcem. Zrozpaczony wielokrotną odmową władz moskiewskich na zezwolenie na powrotu do kraju, postanowił wyjechać na emigrację, na co otrzymał pozwolenie i paszport emigracyjny. Na podstawie tego paszportu przybył do Królestwa Kongresowego i wznowił prośbę o pozostawienie go w kraju, na co po wielu perypetiach wyrażono zgodę w 1881 r. Musiał jednak zamieszkać na terenie diecezji kujawsko-kaliskiej66. Rozpoczął w niej pracę jako wikariusz w Warcie (22 IX 1882– –13 V 1883), a następnie przeszedł do Turku (22 V 1882–11 II 1885)67. Czy przyjęcie do pracy oznaczało także inkardynację do diecezji, nie wiadomo, ale prawdopodobnie był to warunek władz carskich. Wielokrotnie odmawiano mu zatwierdzenia na proboszcza. Został, więc wikariuszem katedralnym i kapelanem bpa A. Bereśniewicza (11 II 1885–13 VI 1886). Pierwszą jego samodzielną funkcją było administrowanie parafią Mikołajewice (13 VI 1886–13 X 1894), a następnie parafiami: Koźminek (13 X 1894–16 III 1898), Zagórów (16 III–29 XII 1898), Koźminek (29 XII 1898– IX 1902), Tuliszków (22 IX 1902–1907), Zadzim (5 VII 1907–1918). W tej ostatniej zmarł 3 III 1918 r. i tamże został pochowany.

Opr. Ks. Wojciech Frątczak