Ks. Stanisław Tywonek urodził się 18 stycznia 1903 roku w powiecie garwolińskim, diecezji podlaskiej. Po ukończeniu czterech klas gimnazjalnych w Warszawie przeniósł się do Liceum we Włocławku. Odczuwając powołanie kapłańskie tu wstępuje do Wyższego Seminarium Duchownego . Święcenia kapłańskie otrzymuje 6 października 1929 roku z rąk biskupa Wojciecha Owczarka. Terenem pierwszych kroków kapłańskich ks. Tywonka był Lisków. Powierzono mu kapelanię w Zakładzie Wychowawczym. Po dwuletniej pracy przeniesiono go na wikariat do Bądkowa, skąd po krótkim stosunkowo pobycie, ze względu na stan zdrowia skierowany zostaje do Błaszek. Stale pogarszający się jednak stan zdrowia (choroba płuc) zmusił go do wyjazdu w okolice górskie. Po powrocie objął obowiązki administratora parafii Kalinowa. w roku 1936 przenosi się do Włocławka, by zgodnie z życzeniem biskupa Karola Radońskiego oddać się pracy społecznej wśród włocławskich robotników. Zostaje Patronem Chrześcijańskich Związków Zawodowych. Roztacza duchową opiekę nad Zakładami Rzemieślniczymi św. Józefa. W roku 1937 zostaje redaktorem „Kroniki Diecezjalnej” Początek okupacji , po krótkim pobycie pod Warszawą, spędza we Włocławku śpiesząc z posługą religijną do pobliskich parafii: Chełmica, Szpetal Górny i Zaduszniki. Obawiając się stale mu grożącego aresztowania opuścił Włocławek i osiadł w Łowiczu ,gdzie pełnił obowiązki kapelana Sióstr „Wspólnej Pracy” i pomagał w duszpasterstwie księżom kilku parafii dekanatu łowickiego.
W początkach marca 1945 r. powrócił do diecezji i objął stanowisko proboszcza parafii Lubraniec. 23 marca 1945 r. Seminarium Duchowne rozpoczęło swe prace sesją Księży Profesorów na której postanowiono skorzystać z zaproszenia ks. proboszcza Tywonka i zorganizować Seminarium na plebanii w Lubrańcu, gdyż gmach Seminarium we Włocławku niezdatny był z powodu zniszczeń wojennych. I tak dzięki wielkodusznej postawie ks. Tywonka i jego parafian Seminarium mogło rozpocząć swą pracę przerwaną w czasie okupacji hitlerowskiej. W roku 1946 mianowany zostaje prokuratorem Seminarium Duchownego we Włocławku. W uznaniu jego dotychczasowej gorliwej pracy 19 grudnia 1949 roku odznaczony zostaje godnością kanonika honorowego Kolegiaty Kaliskiej. W lipcu 1952 roku otrzymał nominację na stanowisko Ojca Duchownego w Seminarium. Spełniał ten obowiązek do maja 1956 r., kiedy to został proboszczem parafii Koźminek. W czasie jego pobytu we Włocławku pogłębiał swoją wiedzę teologiczną uzyskując stopień magistra teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W ciągu prawie ośmiu lat pracy na stanowisku proboszcza w Koźminku szczególnie umiłowanym miejscem, któremu poświęcał wiele czasu i troski była kaplica w Złotnikach z łaskami słynącym obrazem Matki Bożej.
Ostatnie lata spędził na studiowaniu i pogłębianiu nauk teologicznych, szczególnie teologii życia wewnętrznego. Od r. 1965 pozostawał zastępcą proboszcza parafii Koło i diecezjalnym ojcem duchownym księży. W tym też czasie z całym zapałem poświęcał się na terenie całej diecezji sprawie powołań kapłańskich i zakonnych.
Na dwa tygodnie przed śmiercią udał się do szpitala w Łodzi. Choroba okazała się nie tylko ciężka, ale i nieuleczalna. Mimo troskliwej opieki lekarzy i sióstr zakończył swe życie 12 maja 1966 roku. Pogrzeb odbył się 16 maja. Mszę św. żałobną odprawił Biskup Ordynariusz Antoni Pawłowski, egzortę wygłosił Biskup Kazimierz Majdański. W kondukcie pogrzebowym wzięło udział około 130 księży. W imieniu kolegów kursowych pożegnał zmarłego ks. dziekan Julian Olejnik.