Ksiądz Mieczysław Wojciechowski urodził się 14 stycznia w Rudzie Wieczyńskiej (powiat koniński) jako syn Władysława i Julianny z d. Maćkowska. Święcenia kapłańskie otrzymał 17 grudnia 1938 roku we Włocławku. Posługę kapłańską pełnił w parafiach: Czernikowo, Chełmica Duża, zaś urząd proboszcza w parafiach Kramsk i Koźminek. Do Koźminka przybył 1 marca 1964 roku i był proboszczem i dziekanem dekanatu do końca życia, gdzie zmarł 27 marca 1982 roku i został pochowany na cmentarzu w Złotnikach.

Ksiądz Mieczysław Wojciechowski był więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej. Aresztowany został 23 października 1939 roku. Były to zorganizowane aresztowania duchownych powiatu lipnowskiego przeprowadzone na tym terenie przez Niemców. Ksiądz Wojciechowski był wśród 18 księży aresztowanych przez niemieckie władze okupacyjne. Czas gehenny obozowej z tej grupy przeżyło zaledwie 5 kapłanów. Więziony był kolejno w: Lipnie, Fort VII Toruń, Gdańsk. Następnie osadzony w niemieckich obozach koncentracyjnych: Stutthof (od 12 stycznia 1940 r.), Grenzdorf, Sachsenhausen (od 10 kwietnia 1940 r.), Dachau (od 14 grudnia 1940 r.). Tam otrzymał numer obozowy 22384. Został wyzwolony 29 kwietnia 1945 roku przez żołnierzy amerykańskich. Ksiądz Franciszek Korszyński, późniejszy biskup pomocniczy diecezji włocławskiej wspominał księdza Mieczysława Wojciechowskiego po latach w książce „Jasne promienie Dachau”: oprócz wspólnych obozowych cierpień znosił jeszcze osobiste dolegliwości powodowane reumatyzmem. Cierpiał ku podziwowi i zbudowaniu otoczenia.